مروری بر نقش آفرینی‌های جدی موفق از کمدین‌های ذاتی
شوخی شوخی، جدی شد!
گاهی خنده، گاهی گریه!
کمدین ها در سینما برای ما دریچه‌ای سرخوشانه و فانتزی رو به دنیا باز می‌کنند… خنده‌هایشان، سر به سر بقیه گذاشتن‌هایشان، شکستن چهارچوبها و عرفیات، علی بی‌غم بودنشان و خلاصه دست به هر بلاهت و بامزگی‌ای که می‌زنند، مفرح است.
دیدنشان چه در دنیای فیلم‌ها و سریال‌ها و چه در گفت و گوهای رسانه‌ای، همیشه یادآور نقشهای شیرینی است که خلق کرده‌اند.
آدمهایی که جادوی کمدی طوری جلوه می دهد انگار اینها غوطه ور در نوعی از بی خیالی همیشگی و خرسندی مدام، فارغ از غم و رنج ابدی این دنیا، یکسره در حال عشق و حال هستند! دم به دم و بی محابا شوخی می‌کنند و همه چیز را به سخره می‌گیرند.
شنیدن نام اکبر عبدی، شخصیت مرد سالخورده‌ای را به یادمان می‌آورد که همچنان می‌خندد و می‌خنداند. نام مهران مدیری برای ما یادآور انبوهی سریال موفق کمدی و لحظه های ناب بانمک است و رضا عطاران، طی این سالها شمایلی برایمان ساخته از آدمی که گویی نمی‌تواند نخندد و لودگی نکند.
غافل از آنکه این نامها به دفعات در نقشهای جدی هم درخشیده‌اند، بدون آنکه تصویر «کمدین محبوب» در ذهن ها مخدوش شود. ریسک بدمن شدن یا نخندیدن را به جان خریده و رفته اند جلوی دوربین.